نتیجه گیری :
آموزش فراگیر نسبت به آموزش ویژه مزیتهای بسیاری دارد ازجمله خودباوری کودکان دارای نیازهای ویژه ، پذیرفته شدن توسط همسالان وبه چالش کشیده شدن معلمان عادی ودرنتیجه افزایش معلومات ومهارتهای آنان به گونه ای که بتوانند نیازهای همه کودکان را برآورده کنند .آموزش فراگیردریک سخن یعنی هردانش آموز باهر معلولیتی بتواند درنزدیکترین واحد آموزشی به محل اقامت خود مشغول تحصیل شود .جامعه وظیفه دارد کودکان معلول رابه عنوان عضوی ازاجتماع بپذیرد وفضاهای فیزیکی را برای آنان متناسب سازی کند .
پیشنهاداتی جهت موفقیت آموزش فراگیر
- پایه بندی وزارت آموزش وپرورش به اعلامیه های امضاءشده توسط دولت جمهوری اسلامی ایران
- تلاش برای اجرای کامل آموزش فراگیر درایران
- بازنگری دربخشنامه های سازمان آموزش وپرورش
- رفع موانع موجود برسر راه فراگیرسازی
- منعکس نمودن نتایج فراگیرسازی دردیگرکشورها
- منعکس نمودن نتایج فراگیرسازی در استانهای گیلان واصفهان
- استفاده از مدیران ومسئولان حامی فراگیرسازی
- مشارکت اولیاء ومتخصصان درامر فراگیرسازی
- فرهنگ سازی درجامعه و استفاده از رسانه های ارتباط جمعی و...
- غنی سازی آموزش پیش و ضمن خدمت معلمان.
- تقویت حرفه ای گری و پایگاه اجتماعی معلمان.
- قرار دادن پیمان نامه حقوق کودک به عنوان واحد درسی دبیرستان به منظور آشنایی دانش آموزان، معلمان و والدین.
- ایجاد تعاونی های مشترک بین معلولین وخانواده های آنان با افرادعادی وخانواده های آنان.
- حمایت مالی و تأمین منابع جهت تجهیز و حمایت از مدارس عادی. (آلپر1،1995).
- تغییر و انعطاف پذیری برنامه های درسی و ارزیابی.
- ترویج پژوهش هایی در زمینه آموزش فراگیر، آموزش برای همه،
- حمایت های مالی، مدیریتی، اجرایی و اطلاعاتی از فعالیت های پژوهشی.
- بازبینی مکرر صلاحیت حرفه ای کادر آموزشی با آزمونهای مکرر و معتبر.
- تأکید فوق العاده برآموزش پیش ازدبستان ونیزآموزش کودکان مناطق روستایی دورافتاده.